Historia szkoły

ZARYS HISTORII TECHNIKUM ELEKTRYCZNEGO I ZSZ NR 1
W MIELCU-(1967-1989)

Rok 1967 przyniósł istotne zmiany w szkolnictwie mieleckim. Od 1 września, zarządzeniem Kuratora Okręgu Szkolnego w Rzeszowie, utworzono w Mielcu Technikum Elektryczne. Jego dyrektorem został Jan Woźniak. Od początku szkoła miała charakter elitarny. Ze względu na ograniczoną ilość miejsc w pierwszej klasie, naukę mogli tu kontynuować tylko najzdolniejsi absolwenci szkół podstawowych. Samodzielne technikum funkcjonowało przez 5 lat.  Po tym czasie zaistniała potrzeba utworzenia szkoły zbiorczej, która mogłaby kształcić w różnych zawodach. W roku 1974 utworzono Zespół Szkół Zawodowych nr 1. W jego skład weszły Technikum Elektryczne, Zasadnicza Szkoła Elektryczna oraz Zasadnicza Szkoła Zawodowa Dokształcająca. Funkcję dyrektora nowoutworzonej placówki przez rok pełnił mgr Tadeusz Łakomy. Jego zastępcami zostali mgr Michał Krok oraz inż. Tadeusz Rachwał.

ZSZ stała się jedną z największych szkół w regionie. Zatrudniała 56 nauczycieli. Trzeba pamiętać, że kilka osób wchodzących w skład tamtego grona pedagogicznego pracuje nadal w naszej szkole. Ich profesjonalna, oparta na bogatym doświadczeniu, praca ma wielkie znaczenie dla młodzieży i młodszych nauczycieli.

Ze względu na ogromną liczbę uczniów (1333 osoby w 1974r.) Nauka w ZSZ odbywała się w dwóch miejscach. W gmachu głównym przy ulicy Kilińskiego oraz
w budynku przy ulicy Mickiewicza 17 – dotychczasowej Zasadniczej Szkole Zawodowej Dokształcającej. Przechodzenie z jednej szkoły do drugiej stwarzało pewne trudności
w procesie dydaktyczno-wychowawczym zarówno dla uczniów jak i nauczycieli. Szkoła miała charakter zawodowy. Przygotowywała techników elektryków oraz wykwalifikowanych pracowników wielu specjalności, potrzebnych rozwijającemu się pod względem gospodarczym i technicznym miastu. Specyficzny charakter nauczania
z przewagą przedmiotów zawodowych o profilu technicznym wymagał prowadzenia zajęć w klasopracowniach wyposażonych w odpowiednie urządzenia i pomoce naukowe. Władze oraz nauczyciele bardzo mocno zaangażowały się w wyposażenie szkoły w odpowiedni sprzęt dydaktyczny. Wymienić należy tu mgra Jana Kurdziela, który od podstaw, wielkim nakładem pracy, początkowo w piwnicach szkoły, a od 1974 r. już w nowym budynku, zorganizował warsztaty szkolne i kierował nimi przez 10 lat. Inżynier Rachwał najpierw jako nauczyciel przedmiotów elektrycznych, a następnie jako zastępca dyrektora efektywnie działał w tworzeniu pracowni przedmiotów zawodowych. Wspomnieć także należy działanie mgr Michała Kroka, który zorganizował dobrze wyposażoną pracownię fizyki oraz pomagał w powstawaniu innych pracowni, np. krawieckiej czy przedmiotów ogólnokształcących.

Znaczącym krokiem w rozwoju ZSZ było oddanie do użytku 31 stycznia 1975 roku warsztatów szkolnych. Wybudowano je na dziedzińcu szkoły od strony dzisiejszej ulicy Sękowskiego. Wyposażone zostały w nowoczesne maszyny i urządzenia. Ich wartość wraz z wyposażeniem wynosiła 12 milionów złotych. Miały ogromne znaczenie w procesie dydaktycznym. Pozwalały przygotować młodzież do pracy w różnych zawodach. Szkoła o profilu zawodowym nie mogła funkcjonować bez tego rodzaju urządzeń. Przypomnieć należy , że  ZSZ  w roku szkolnym 1975/76 liczyła  1300 uczniów .W związku z tym nauka musiała odbywać się w systemie dwuzmianowym. I niewiele zmienił fakt, że mury budynku przy ulicy Kilińskiego opuściło już Liceum Ekonomiczne, którego nową siedzibę umiejscowiono przy ulicy Warszawskiej. W skład ZSZ nr 1 wchodziło 8 oddziałów technikum elektrycznego, 4 oddziały zasadniczej szkoły zawodowej oraz 26 oddziałów zasadniczej szkoły zawodowej dokształcającej. Kształcenie odbywało się w zawodach: mechanik pojazdów samochodowych, ślusarz, krawiec, grawer, malarz budowlany, mechanik lotniczy, piekarz, mleczarz i wiele innych.

Rok 1975 przyniósł także zmiany w kadrze kierowniczej szkoły. Od 1 września dyrektorem naczelnym został mgr Jan Kapinos, i pełnił tę funkcję przez 15 lat, tj. do roku 1990. Funkcje zastępców dyrektora nadal sprawowali mgr Krok i mgr inż. Rachwał. Włodarze placówki dokładali wszelkich starań, by szkoła stawała się coraz lepszą, konkurencyjną i prężną jednostką oświatową. We wrześniu utworzono Radę Kierowniczą szkoły. W jej składzie znaleźli się dyrektorzy, kierownik warsztatów szkolnych Pawłowski oraz zaproszeni członkowie Rady Pedagogicznej. Podstawowym zadaniem Rady było doskonalenie procesu dydaktyczno - wychowawczego poprzez dokładną jego analizę, wyciąganie wniosków i wprowadzanie pozytywnych zmian. Na szeroką skalę współpracowano z instytucjami pozaszkolnymi. Organizowano spotkania młodzieży
z przedstawicielami władz, wojska, sądownictwa, itd. Na szczególną uwagę zasługuje współpraca z Domem Dziecka w Skopaniu, gdzie corocznie przekazywano prezenty mikołajkowe.

W szkole działały dwie komisje przedmiotowe. Komisja przedmiotów zawodowych, której przewodniczącym był mgr inż. H. Gradowski posiadała cztery sekcje: elektryczną(przew. J. Roman), mechaniczną (przew. W. Stelnik), gastronomiczną (przew. M. Jung )oraz praktycznej nauki zawodu ( przew. J Kurdziel). Komisja przedmiotów pomocniczych z przewodniczącym mgr Eugeniuszem Witkiem dzieliła się na trzy sekcje: matematyczno-fizyczną–chemiczną ( przew. J. Bąk), humanistyczną (przew. L. Łącz), wychowania fizycznego (przew. S. Wolak). Komisje miały za zadanie prowadzić pracę samokształceniową. W ramach swojej działalności członkowie przygotowywali
i wygłaszali referaty, prowadzili dyskusje, organizowali lekcje pokazowe oraz analizowali i przystosowywali programy nauczania do potrzeb i możliwości szkoły. Innym zadaniem komisji było koordynowanie pracy licznych kółek zainteresowań. Dzięki tym działaniom uczniowie ZSZ odnosili liczne zwycięstwa w konkursach i olimpiadach międzyszkolnych
i uzyskiwali dobre wyniki w nauce.  Przykładowo na zakończeniu roku szkolnego 1974/75 dyrektor szkoły wyróżnił nagrodami książkowymi za bardzo dobre wyniki w nauce 101 uczniów, co stanowiło 8 % całej młodzieży. Uczniowie odnosili też sukcesy sportowe. Prowadzeni przez mgr Stanisława Wolaka chłopcy, zdobyli trzy pierwsze miejsca
w biegach przełajowych na zawodach międzyszkolnych oraz drugie miejsce wojewódzkich sztafetowych biegach przełajowych. Szkoła uzyskała miano najlepiej usportowionej ponadpodstawowej placówki oświatowej.

17 września 1976 roku decyzją urzędu wojewódzkiego w Rzeszowie warsztaty szkolne miały poszerzyć swoje działanie. Prócz ośrodka dydaktycznego miały pełnić funkcję produkcyjno-usługową. W ramach tej działalności uczniowie ZSZ pod okiem instruktorów wykonali instalacje elektryczną w nowo budowanej Szkole Podstawowej
w Wojsławiu. Przeprowadzono także kapitalny remont instalacji niskiego napięcia na osiedlu. Podjęto produkcję tablic i skrzynek sterowniczych, a także rozdzielni dla Elektromontażu z Krakowa. Rozpoczęto produkcje drobnych detali dla Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu. Zelektryfikowano Zespół Szkół Ekonomicznych przy ul. Warszawskiej. Tego rodzaju działania miały niewymierną korzyść dla młodzieży, która, uczestnicząc w procesie produkcji, nabierała praktycznego doświadczenia zawodowego jakże potrzebnego w chwili podejmowania stałej pracy.

Początek lat osiemdziesiątych i wydarzenia z tym związane wywarły duży wpływ na ZSZ nr 1. 21 listopada 1980 roku w szkole odbyła się konferencja Związku Nauczycielstwa Polskiego. W trakcie obrad część nauczycieli podjęła bardzo odważną decyzję o wystąpieniu z ZNP i utworzyła Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”. W składzie 7 osobowego Komitetu Założycielskiego znalazły się panie: Anna Brożyna, Maria Durda, Alina Miś, a także czterech panów: Jerzy Gregorczyk, Janusz Pilch, Adam Rębisz i Jan Roman.

19 grudnia 1980 roku odbyło się walne zebranie członków NSZZ „Solidarność.”.Dokonano wtedy wyboru Zarządu Koła. W skład zarządu weszli:

1. Rębisz Adam- przewodniczący.
2. Gregorczyk Jerzy – zastępca przewodniczącego.
3. Lewandowska Anna – koordynator do spraw nauki.
4. Roman Jan – koordynator do spraw socjalno bytowych.
5. Kunert Andrzej – koordynator do spraw działalności kulturalnej.
6. Dawidów Adam – społeczny inspektor pracy.
7. Piekarczyk Teofil – członek koła.

Podstawowym celem związku miała być:

1. Ochrona praw, godności i interesów pracowników ZSZ. W szczególności działania miały dotyczyć ochrony spraw materialnych, socjalnych członków i ich rodzin.
2. Zabezpieczenie praw wynikających z wykonywania pracy zawodowej, tj. wynagrodzenia, warunków socjalno-bytowych oraz BHP.
3. Podejmowanie starań o właściwe działanie zakładu w interesie pracowników.
4. Umacnianie więzów rodzinnych i ochrona życia rodzinnego.
5. Propagowanie zasad demokratyzmu, umacniania koleżeńskiej solidarności.
6. Zapewnienie pracownikom warunków do podnoszenia kwalifikacji zawodowych.
7. Wpływ na kształtowanie polityki gospodarczej i społecznej kraju.
8. Kształtowanie aktywnej postawy działania dla dobra ojczyzny.

Trzeba podkreślić, że w Zespole szkół im. Prof. Janusza Groszkowskiego nadal prężnie działają dwa związki zawodowe. Są to ZNP i NSZZ Solidarność. Przewodniczącym bardziej licznego Związku Nauczycielstwa Polskiego jest mgr Roman Gruszeczki, natomiast przewodniczącym NSZZ Solidarność mgr inż. Mariusz Wojciechowski, który jednocześnie kieruje „Solidarnością” wszystkich szkół mieleckich.

          Początek lat osiemdziesiątych był dla ZSZ nr1 bardzo pomyślny. Szkoła była jedną
z najatrakcyjniejszych placówek oświatowych w regionie. Kształciła młodzież w wielu ciekawych zawodach. W roku szkolnym 1982/83 liczba młodzieży kształcącej się
w murach tej szkoły przekraczała grubo ponad 1000 osób. Co dziesiąty uczeń otrzymywał świadectwo z wyróżnieniem. Jednym z głównych założeń szkoły było ciągłe podnoszenie poziomu kształcenia zawodowego i ogólnokształcącego. Grono pedagogiczne starało się rozwijać zainteresowania młodzieży w różnych dziedzinach. Dzięki tym działaniom uczniowie ZSZ odnosili liczne sukcesy w konkursach i olimpiadach na każdym szczeblu rywalizacji. Dla przykładu wymienić można finalistów olimpiady wiedzy technicznej na szczeblu centralnym. Byli nimi Daniel Pogoda i Daniel Brzeziński.

14 kwietnia 1985 roku miało miejsce bardzo ważne wydarzenie. Dyrekcja ZSZ nr 1, Rada Pedagogiczna oraz Samorząd Szkolny wystąpiły z wnioskiem do Kuratora Oświaty
i Wychowania w Rzeszowie o nadanie szkole imienia profesora Janusza Groszkowskiego. Prof. Janusz Groszkowski był twórcą elektroniki polskiej, który w okresie drugiej wojny światowej współpracował z aliantami i przyczynił się do rozszyfrowania tajemnic niemieckiego radaru oraz broni rakietowej V2.Za te dokonania otrzymał krzyż Virtuti Militari. Ponadto był członkiem rzeczywistym oraz wieloletnim Wiceprezesem i Prezesem Polskiej Akademii Nauk, a także wykładowcą na kilku wyższych uczelniach.

              19 kwietnia 1986 roku w auli szkolnej zorganizowano sesję popularnonaukową poświęconą osobie przyszłego patrona szkoły. Uroczystość połączona była z otwarciem wystawy poświęconej profesorowi. Uczestniczyło w niej wiele ważnych osobistości, między innymi przedstawiciele środowiska akademickiego: prof. dr hab. Włodzimierz Bonusiak, wychowanek prof. Groszkowskiego dr Piotr Szwemin. Była tam także córka patrona Krystyna Groszkowska-Łukawska, która w kronice szkolnej zostawiła następujący zapis:Sesja popularno-naukowa była wspaniale zorganizowana. Referaty, które wygłaszali uczniowie charakteryzowały się rzetelną wiedzą i znajomością wszystkich zagadnień. Jestem szczęśliwa i bardzo wzruszona, zwłaszcza, że dotyczą sylwetki osoby mi najbliższej. Ojca. Kochani młodzi przyjaciele serdecznie Wam za wszystko dziękuję.

 Na zakończenie sesji odbył się finał konkursu wiedzy o życiu i pracy naukowej profesora. Zawodników oceniało najbardziej kompetentne jury: córka i jego współpracownicy. Trudna walka Andrzeja Lipióra i Tomasza Zaręby z klasy I a, którzy wyeliminowali swych starszych kolegów, po kolejnej dogrywce, zakończyła się przyznaniem dwóch pierwszych miejsc. Od tego wydarzenia do tradycji szkolnej weszło coroczne przeprowadzanie konkursu wiedzy o życiu i działalności prof. Groszkowskiego, które kontynuowany jest do dziś.

Półtoraroczny okres przygotowań młodzieży i pedagogów został sfinalizowany 6 maja 1986 roku. Decyzją Kuratora Oświaty i Wychowania w Rzeszowie szkoła otrzymała imię prof. Janusza Groszkowskiego oraz sztandar.

10 maja odbyły się uroczystości, które swoim udziałem zaszczycili żona profesora Maria Groszkowska, jego córka Krystyna Łukawska oraz przedstawiciele władz i osoby bezpośrednio związane z życiem szkoły. Punktem kulminacyjnym uroczystości było odsłonięcie tablicy pamiątkowej z podobizną patrona. Następnie odbył się uroczysty apel, podczas którego ZSZ im prof. Janusza Groszkowskiego otrzymał sztandar ufundowany przez Spółdzielnię Pracy „Odzież”. Trzeba zaznaczyć, że ZSZ był pierwszą szkołą
w Polsce, której nadano imię Groszkowskiego. Następnymi szkołami były technika
w Zabrzu i Przemyślu.