Realizując zadania Programu Wychowawczego technikum elektronicznego o profilu wojskowym w mieleckim Elektryku, uczniowie-kadeci klasy 4A  odbyli 19 marca 2017 roku wycieczkę do Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau. 

Zwiedzaniu muzeum towarzyszyła cisza, powaga, zaduma i refleksja, do której przyczyniło się opowiadanie przewodniczki. Przybliżyła ona młodzieży historię powstania niemieckiego, nazistowskiego obozu zagłady w Oświęcimiu, zjawisko holocaustu i martyrologii narodów Europy podczas II wojny światowej.

Wycieczka do Oświęcimia unaoczniła młodzieży wymiar ludzkiego okrucieństwa i ogrom ludzkiego cierpienia.  Uwrażliwiła na takie wartości jak tolerancja i szacunek do drugiego człowieka bez względu na narodowość, wyznanie, rasę czy pochodzenie społeczne.

Obóz koncentracyjny Auschwitz był największym niemieckim nazistowskim obozem koncentracyjnym i ośrodkiem eksterminacji Żydów. W KL Auschwitz śmierć poniosło  co najmniej 1 100 000 ludzi, w tym prawie milion Żydów, 70-75 tys. Polaków, 21 tys. Romów, 14 tys. sowieckich jeńców wojennych i 10-15tys. ofiar innych narodowości.

Opiekę nad uczniami podczas wycieczki sprawował wychowawca klasy Roman Gruszecki
oraz ks. Stanisław Olszak z parafii Św. Mateusza.

                                                                                                   Zdjęcia i tekst: Roman Gruszecki

WYZWOLENIE KL AUSCHWITZ-BIRKENAU

Obóz KL Auschwitz-Birkenau wyzwoliła 27 stycznia 60. Armia 1 Frontu Ukraińskiego Armii Czerwonej. Kilka miesięcy wcześniej hitlerowcy rozpoczęli likwidowanie obozu – wywożąc więźniów , mienie ofiar, część baraków i rozbierając krematoria.

Do listopada 1944 roku kontynuowano zagładę Żydów w komorach gazowych. W tym samym czasie wymordowano większość więźniów zatrudnionych przy obsłudze krematoriów. W sierpniu 1944 rozpoczęto akcję wywożenia w głąb Rzeszy więźniów – głównie Polaków, Rosjan i Czechów. Masowo wywożono mienie ofiar zagłady (od 1 grudnia 1944 do 15 stycznia 1945 przygotowano np. do wywiezienia ponad pół miliona sztuk bielizny). Masowo niszczono dowody zbrodni  - przede wszystkim imienne wykazy Żydów deportowanych do Auschwitz oraz doły zawierające prochy ludzkie. Rozebrano do fundamentów krematorium IV, zniszczone podczas buntu Sonderkommando. 17 stycznia 1945 roku w Auschwitz odbył się ostatni apel. W pieszych kolumnach wyprowadzono
z obozu około 56.000 więźniów (‘’marsz śmierci”). Podczas drogi strzelano do najsłabszych, opóźniających marsz, oraz do tych, którzy chcieli zbiec. W Wodzisławiu i Gliwicach zamieniono kolumny piesze na transporty kolejowe. Więźniów przewożono otwartymi wagonami, nie dając im jedzenia ani wody. Dochodziło do masowych egzekucji.

22 stycznia 1945 roku wysadzono krematoria II i III. 26 stycznia – krematorium V. 23 stycznia spalono ‘’Kanadę”, czyli magazyny z mieniem po ofiarach. W obozie przebywało w tym czasie  ok. 9000 osób, głównie chorych. Mieli zostać zgładzeni jako świadkowie zbrodni. W ostatnich dniach istnienia Auschwitz esesmani zabili 700 osób. Załoga obozu zaczęła opuszczać posterunki.

W sobotę 27 stycznia 1945 roku pierwsi  żołnierze pojawili się na terenie Monowitz. Po południu weszli do obozu macierzystego i do Birkenau. Znaleźli tam około 7.000 więźniów. Pod opieką powstałych wówczas szpitali polowych znalazło się 4500 osób. 960 stanowili obywatele polscy. Wygłodzonych ludzi trzeba było stopniowo przyzwyczajać do jedzenia. Wielu reagowało panicznym lękiem na łaźnię albo zastrzyki, które kojarzyły się z selekcją i trucizną. Rozpoczęto akcję informacyjną, zmierzającą do odnalezienia rodzin uratowanych więźniów. Większość z nich opuściła obóz w kilka miesięcy po wyzwoleniu.